لایب سان

Operational warfare at sea is not new; its roots go back to the era of sail when the fleets of the day operated in the furthest corners of the world’s oceans. However, it was not until the mid-nineteenth century that the rudiments of the modern operational level of war at sea emerged. Afterward, all major wars at sea were fought at the tactical, strategic and operational levels of war. Yet despite all the experience, too many naval officers believe that operational warfare applies only to war on land, but not at sea. This is clearly wrong, because in each medium – land, air, and sea – one’s combat forces have to accomplish tactical, operational, and strategic objectives. These, in turn, determine the levels of war at which one’s forces fight.

چکیده فارسی

جنگ عملیاتی در دریا چیز جدیدی نیست. ریشه‌های آن به دوران بادبانی برمی‌گردد، زمانی که ناوگان‌های آن روز در دورترین نقاط اقیانوس‌های جهان فعالیت می‌کردند. با این حال، تا اواسط قرن نوزدهم بود که مقدمات سطح عملیاتی مدرن جنگ در دریا پدیدار شد. پس از آن، تمام جنگ های بزرگ در دریا در سطوح تاکتیکی، استراتژیک و عملیاتی جنگ انجام شد. با این حال، علیرغم تمام تجربیات، بسیاری از افسران نیروی دریایی معتقدند که جنگ عملیاتی فقط برای جنگ در خشکی کاربرد دارد، اما نه در دریا. این به وضوح اشتباه است، زیرا در هر رسانه - زمینی، هوایی و دریایی - نیروهای رزمی باید اهداف تاکتیکی، عملیاتی و استراتژیک را انجام دهند. اینها به نوبه خود سطوح جنگی را که نیروهای فرد در آن می جنگند تعیین می کنند.