لایب سان

When the Cold War drew to an end, the superpower leaders offered a vision of a world without nuclear weapons, in all earnest. They were heavily criticised both by their own establishments and by others, and the world was taken by surprise. Secretary of State George Shultz met the critics and proponents of status quo asking, “What’s so good about a world where you can be wiped out in thirty minutes?” On the twentieth anniversary of the 1986 Reagan–Gorbachev summit in Reykjavik, a group of former American statesmen revived the vision of a nuclearweapon-free world (NWFW). The call was followed up by Barack Obama and leaders of other countries. In many parts of the world, states are waiting to see what comes of it. Elimination of nuclear weapons has been proposed before – the Baruch plan of 1946, the McCloy–Zorin proposal of 1961, the Reagan– Gorbachev attempt in Reykjavik in 1986, Rajiv Gandhi’s plan and plea before the UN General Assembly in 1988 – and those initiatives were short-lived. Will it fizzle out this time, too? Will the interests tied to nuclear weapon complexes hit back and reaffirm the relevance of nuclear arms? Mostly, other countries have not been negative, but they are cautiously waiting to assess the realism of it.

چکیده فارسی

وقتی جنگ سرد به پایان رسید، رهبران ابرقدرت با جدیت تمام چشم‌اندازی از جهانی بدون سلاح‌های هسته‌ای ارائه کردند. آنها هم توسط مؤسسات خود و هم توسط دیگران به شدت مورد انتقاد قرار گرفتند و جهان غافلگیر شد. جورج شولتز، وزیر امور خارجه، با منتقدان و طرفداران وضعیت موجود ملاقات کرد و از او پرسید: «چه چیزی در دنیایی که می‌توان در آن سی دقیقه از بین رفت، خوب است؟» در بیستمین سالگرد اجلاس ریگان و گورباچف ​​در سال 1986 در ریکیاویک، گروهی از دولتمردان سابق آمریکا چشم انداز جهانی عاری از سلاح هسته ای (NWFW) را احیا کردند. این تماس توسط باراک اوباما و رهبران کشورهای دیگر پیگیری شد. در بسیاری از نقاط جهان، دولت ها منتظرند تا ببینند از آن چه می آید. حذف تسلیحات هسته‌ای قبلاً پیشنهاد شده بود - طرح باروخ 1946، پیشنهاد مک‌کلوی-زورین در سال 1961، تلاش ریگان- گورباچف ​​در ریکیاویک در سال 1986، طرح و درخواست راجیو گاندی در برابر مجمع عمومی سازمان ملل در سال 1988 - و این طرح‌ها کوتاه مدت آیا این بار هم از بین می‌رود؟ آیا منافع مرتبط با مجموعه‌های تسلیحات هسته‌ای به آن ضربه می‌زند و اهمیت سلاح‌های هسته‌ای را مجدداً تأیید می‌کند؟ بیشتر کشورها منفی نبوده اند، اما با احتیاط منتظر ارزیابی واقع گرایی آن هستند.