لایب سان

Writing about Mother Teresa can be both a frustrating and challenging exercise. On the surface, she appears almost one-dimensional, living a simple life devoted to her calling and her faith. Closer inspection, however, reveals a personality so rife with contradictions that it is difficult to explain her motives and purposes. What is the reality? What finally can a biographer conclude about the life of Mother Teresa? In many ways, Mother Teresa defies the biographer’s art. Her life is not interesting. There are, or seem to be, no great adventures, no great crises, no great sorrows, no great turning points. Most biographies of her are so reverential and so one-dimensional, that it is easy to forget that she was a human being and did not from birth belong to the ages. Even a list of her numerous accomplishments and awards does little to capture her inner life. She did not appear to suffer from the terrible internal conflicts, hardships, or adversities that often mark a great and memorable life. Rather, her life was mundane and ordinary, and she never pretended it to be otherwise. Perhaps, though, her very ordinariness provides a starting point for the biographer. How did this unexceptional woman captivate and console so many that she has come to take her place among the monumental personalities of the age?

.........

چکیده فارسی

نوشتن در مورد مادر ترزا می تواند یک تمرین خسته کننده و چالش برانگیز باشد. در ظاهر، او تقریباً یک بعدی به نظر می رسد و زندگی ساده ای را وقف دعوت و ایمان خود می کند. با این حال، بررسی دقیق‌تر، شخصیتی را آشکار می‌سازد که چنان سرشار از تناقض است که توضیح انگیزه‌ها و اهداف او دشوار است. واقعیت چیست؟ سرانجام یک زندگی نامه نویس در مورد زندگی مادر ترزا چه نتیجه ای می تواند بگیرد؟ از بسیاری جهات، مادر ترزا هنر زندگی نامه نویس را به چالش می کشد. زندگی او جالب نیست. هیچ ماجراجویی بزرگ، هیچ بحران بزرگ، هیچ غم بزرگ، هیچ نقطه عطف بزرگی وجود ندارد، یا به نظر می رسد وجود دارد. بیشتر زندگی‌نامه‌های او آن‌قدر تک‌بعدی و تک‌بعدی است که به راحتی می‌توان فراموش کرد که او یک انسان بوده و از بدو تولد متعلق به اعصار نیست. حتی فهرستی از دستاوردها و جوایز متعدد او نمی تواند زندگی درونی او را به تصویر بکشد. به نظر نمی رسید که او از درگیری های داخلی وحشتناک، کشتی های سخت یا ناملایماتی که اغلب زندگی بزرگ و به یاد ماندنی را نشان می دهد، رنج نمی برد. بلکه زندگی او پیش پا افتاده و معمولی بود و او هرگز تظاهر به آن نمی کرد. با این حال، شاید همین عادی بودن او نقطه شروعی برای زندگی نامه نویس باشد. چگونه این زن غیر استثنایی این همه را مجذوب و دلداری داد تا جایی که در میان شخصیت‌های به یاد ماندنی عصر حاضر شده است؟

.......