لایب سان

Winner of the 2012 Pulitzer Prize

* Poet Laureate of the United States *
* A New York Times Notable Book of 2011 and New York Times Book Review Editors' Choice *
* A New Yorker, Library Journal and Publishers Weekly Best Book of the Year *

New poetry by the award-winning poet Tracy K. Smith, whose "lyric brilliance and political impulses never falter" (Publishers Weekly, starred review)

You lie there kicking like a baby, waiting for God himself
To lift you past the rungs of your crib. What
Would your life say if it could talk?
—from "No Fly Zone"


With allusions to David Bowie and interplanetary travel, Life on Mars imagines a soundtrack for the universe to accompany the discoveries, failures, and oddities of human existence. In these brilliant new poems, Tracy K. Smith envisions a sci-fi future sucked clean of any real dangers, contemplates the dark matter that keeps people both close and distant, and revisits the kitschy concepts like "love" and "illness" now relegated to the Museum of Obsolescence. These poems reveal the realities of life lived here, on the ground, where a daughter is imprisoned in the basement by her own father, where celebrities and pop stars walk among us, and where the poet herself loses her father, one of the engineers who worked on the Hubble Space Telescope. With this remarkable third collection, Smith establishes herself among the best poets of her generation.

چکیده فارسی

برنده جایزه پولیتزر 2012

* برنده جایزه شاعر ایالات متحده *
* کتاب قابل توجه نیویورک تایمز در سال 2011 و نقد و بررسی کتاب نیویورک تایمز انتخاب ویراستاران *
* بهترین کتاب سال یک New Yorker، Library Journal و Publishers Weekly *

شعر جدیدی از شاعر برنده جایزه تریسی کی. اسمیت، که "درخشش غزلیات و انگیزه های سیاسی اش هرگز از بین نمی روند" (هفته نامه ناشران، نقد ستاره دار)

دراز می کشی و مثل بچه ها لگد می زنی و منتظر خود خدا می مانی
تا شما را از پله های تخت خوابتان بالا ببرم. چه
آیا زندگی شما می گوید اگر می توانست صحبت کند؟
-از "منطقه پرواز ممنوع"


زندگی در مریخ با کنایه‌هایی به دیوید بووی و سفرهای بین سیاره‌ای، موسیقی متنی را برای جهان تجسم می‌کند که با اکتشافات، شکست‌ها و عجیب‌وغریب وجود انسان همراه باشد. در این اشعار درخشان جدید، تریسی کی اسمیت آینده‌ای علمی-تخیلی را متصور می‌شود که از هرگونه خطر واقعی پاک شده باشد، به ماده تاریکی می‌اندیشد که مردم را هم نزدیک و هم از هم دور نگه می‌دارد، و مفاهیم جذابی مانند «عشق» و «بیماری» را که اکنون به انحراف کشیده شده‌اند، بازبینی می‌کند. به موزه کهنگی. این اشعار واقعیت های زندگی در اینجا را نشان می دهد، روی زمین، جایی که دختری توسط پدرش در زیرزمین زندانی است، جایی که افراد مشهور و ستاره های پاپ در میان ما قدم می زنند، و جایی که خود شاعر پدرش را از دست می دهد، یکی از مهندسان. روی تلسکوپ فضایی هابل کار کرد. اسمیت با این مجموعه سوم قابل توجه خود را در میان بهترین شاعران نسل خود قرار می دهد.