لایب سان

Anthony Cardenales was a stickup artist in the Bronx before spending seventeen years in prison. Today he is a senior manager at a recycling plant in Westchester, New York. He attributes his ability to turn his life around to the college degree he earned in prison. Many college-in-prison graduates achieve similar success and the positive ripple effects for their families and communities, and for the country as a whole, are dramatic. College-in-prison programs greatly reduce recidivism, leading to potential savings in the staggering cost of prisons. They increase post-prison employment, allowing the formerly incarcerated to better support their families and to reintegrate successfully into their communities, providing positive role models. College programs also decrease violence within prisons, improving conditions for both correction officers and the incarcerated.

Liberating Minds eloquently makes the case for these multiple benefits and also tells the stories of many formerly incarcerated college students and the remarkable transformations in their lives.

Both access to college for all Americans and criminal justice reform are high on today’s national policy agenda. Liberating Minds argues that it is imperative, both for prisoners themselves and for society, that access to higher education be extended to include the incarcerated. As the country faces a legacy of decades of over-incarceration, offering college behind bars provides a corrective on the path back to a more democratic and humane society.

آنتونی کاردنالس قبل از گذراندن هفده سال در زندان، یک استیکاپ آرتیست در برانکس بود. امروز او مدیر ارشد یک کارخانه بازیافت در وستچستر، نیویورک است. او توانایی خود در تغییر زندگی خود را به مدرک دانشگاهی که در زندان به دست آورده است نسبت می دهد. بسیاری از فارغ التحصیلان کالج در زندان به موفقیت های مشابهی دست می یابند و اثرات موجی مثبت برای خانواده ها و جوامع آنها و برای کل کشور، چشمگیر است. برنامه های کالج در زندان تا حد زیادی تکرار جرم را کاهش می دهد و منجر به صرفه جویی بالقوه در هزینه های سرسام آور زندان ها می شود. آنها اشتغال پس از زندان را افزایش می دهند و به زندانیان سابق اجازه می دهند تا از خانواده های خود بهتر حمایت کنند و با موفقیت در جوامع خود ادغام شوند و الگوهای نقش مثبتی را ارائه دهند. برنامه های کالج همچنین خشونت را در زندان ها کاهش می دهد و شرایط را هم برای افسران اصلاح و هم برای زندانیان بهبود می بخشد.

ذهن های رهایی بخش به طرز شیوای این فواید چندگانه را مطرح می کند و همچنین داستان بسیاری از دانشجویان سابقاً زندانی و تحولات قابل توجه در زندگی آنها را بیان می کند.

هم دسترسی همه آمریکایی ها به دانشگاه و هم اصلاحات عدالت کیفری در دستور کار سیاست ملی امروز قرار دارند. ذهن های رهایی بخش استدلال می کند که هم برای خود زندانیان و هم برای جامعه ضروری است که دسترسی به آموزش عالی برای زندانیان نیز گسترش یابد. از آنجایی که کشور با میراثی از چندین دهه حبس بیش از حد مواجه است، ارائه کالج در پشت میله‌های زندان، اصلاحی را در مسیر بازگشت به جامعه‌ای دموکراتیک و انسانی‌تر فراهم می‌کند.