لایب سان

Dryden at the end of his life was admired, perhaps even beloved, by many in England, and his greatest skill over his long career―his controlled detachment―uniquely positioned him to write of both history and politics in 1700. His narrative poetry was popular among Whigs and Tories, women and men, Ancients and Moderns, and his imitations suggest historical connections between the War of the Roses, the Civil War, and the Revolution of 1688. All of these events combined easily in the minds of Dryden’s contemporaries, and his fables, fraught with conflicted loyalties and family strife not unlike a nation divided, may have caught and compelled his readers in a way that was different from other miscellanies: Dryden may have articulated in beautiful verse the emotions of many in the midst of enormous historical change. Fables is a pivotal cultural text urging national unity through its embrace of competing voices.

چکیده فارسی

درایدن در پایان زندگی‌اش مورد تحسین و شاید حتی محبوبیت بسیاری در انگلستان قرار گرفت، و بزرگترین مهارت او در طول زندگی حرفه‌ای طولانی‌اش - جدایی کنترل‌شده‌اش - به‌طور منحصربه‌فردی او را به نوشتن از تاریخ و سیاست در سال 1700 تبدیل کرد. روایت او شعر در میان ویگ‌ها و توری‌ها، زنان و مردان، باستانی‌ها و مدرن‌ها رواج داشت و تقلیدهای او حاکی از پیوندهای تاریخی بین جنگ رزها، جنگ داخلی و انقلاب 1688 است. همه این وقایع در ذهن معاصران درایدن به راحتی ترکیب می‌شود و افسانه‌های او، مملو از وفاداری‌های متضاد و نزاع‌های خانوادگی که بی شباهت به ملتی تقسیم‌شده نیست، ممکن است خوانندگانش را به گونه‌ای متفاوت از سایر متفرقه‌ها جذب کرده و وادار کرده باشد: درایدن ممکن است در شعرهای زیبایی بیان کرده باشد. احساسات بسیاری در بحبوحه تغییرات تاریخی عظیم. افسانه‌هایک متن فرهنگی محوری است که از طریق آغوش صداهای رقیب، وحدت ملی را ترغیب می‌کند.