لایب سان

This Вbook investigates what is driving Iran's nuclear weapons programme in a less-hostile regional environment, using a theory of protracted conflicts to explicate proliferation.

Iran’s nuclear weapons program has alarmed the international community since the 1990s, but has come to the forefront of international security concerns since 2000. This book argues that Iran’s hostility with the United States remains the major causal factor for its proliferation activities. With the US administration pursuing aggressive foreign policies towards Iran since 2000, the latter’s security threat intensified. A society that is split on many important domestic issues remained united on the issue of nuclear weapons acquisition after the US war in Iraq. Consequently, Iran became determined in its drive to acquire nuclear weapons and boldly announced its decision to enrich uranium, leaving the US in no doubt about its nuclear status.

This book underscores the importance of protracted conflicts in proliferation decisions, and underpinning this is the assumption that non-proliferation may be achieved through the termination of intractable conflicts. The aims of this work are to demonstrate that a state’s decision to acquire nuclear weapons depends largely on its engagement in protracted conflicts, which shows not only that the presence of nuclear rivals intensifies the nuclear ambition, but also that non-nuclear status of rival states can promote non-proliferation incentives in conflicting states inclined to proliferate.

This study will be of great interest to students of Iran, Middle Eastern politics, nuclear proliferation and international relations theory.

Saira Khan is a Research Associate in the McGill-University of Montreal Joint Research Group in International Security (REGIS).

چکیده فارسی

این کتاب با استفاده از تئوری درگیری‌های طولانی‌مدت برای توضیح گسترش سلاح‌های هسته‌ای، آنچه را که برنامه تسلیحات هسته‌ای ایران را در یک محیط منطقه‌ای کمتر خصمانه هدایت می‌کند، بررسی می‌کند.

برنامه تسلیحات هسته‌ای ایران از دهه 1990 جامعه بین‌الملل را نگران کرده است، اما از سال 2000 در خط مقدم نگرانی‌های امنیتی بین‌المللی قرار گرفته است. این کتاب استدلال می‌کند که خصومت ایران با ایالات متحده همچنان عامل اصلی این کشور است. فعالیت های اشاعه با توجه به اینکه دولت آمریکا از سال 2000 سیاست های خارجی تهاجمی علیه ایران را دنبال می کند، تهدید امنیتی ایران تشدید شد. جامعه ای که بر سر بسیاری از مسائل مهم داخلی دوپاره است، پس از جنگ ایالات متحده در عراق، در موضوع دستیابی به تسلیحات هسته ای متحد باقی ماند. در نتیجه، ایران در تلاش خود برای دستیابی به تسلیحات هسته‌ای مصمم شد و جسورانه تصمیم خود را برای غنی‌سازی اورانیوم اعلام کرد و هیچ شکی در مورد وضعیت هسته‌ای خود برای آمریکا باقی نگذاشت.

این کتاب بر اهمیت درگیری‌های طولانی در تصمیم‌گیری‌های مربوط به گسترش سلاح‌های هسته‌ای تأکید می‌کند، و زیربنای آن این فرض است که عدم اشاعه ممکن است از طریق خاتمه درگیری‌های حل‌شدنی حاصل شود. اهداف این کار نشان دادن این است که تصمیم یک دولت برای دستیابی به سلاح هسته‌ای تا حد زیادی به مشارکت آن در درگیری‌های طولانی بستگی دارد، که نشان می‌دهد نه تنها حضور رقبای هسته‌ای جاه‌طلبی هسته‌ای را تشدید می‌کند، بلکه وضعیت غیرهسته‌ای آن را نیز تشدید می‌کند. کشورهای رقیب می توانند مشوق های عدم اشاعه را در کشورهای متخاصم که تمایل به تکثیر دارند ترویج کنند.

این مطالعه برای دانشجویان ایران، سیاست خاورمیانه، اشاعه هسته‌ای و نظریه روابط بین‌الملل بسیار جالب خواهد بود.

سایرا خان یک همکار پژوهشی در گروه تحقیقاتی مشترک دانشگاه مک گیل مونترال در امنیت بین المللی (REGIS) است.