لایب سان

Squarely challenging a culture obsessed with success, an acclaimed philosopher argues that failure is vital to a life well lived, curing us of arrogance and self-deception and engendering humility instead.

Our obsession with success is hard to overlook. Everywhere we compete, rank, and measure. Yet this relentless drive to be the best blinds us to something vitally important: the need to be humble in the face of life’s challenges. Costica Bradatan mounts his case for failure through the stories of four historical figures who led lives of impact and meaning―and assiduously courted failure. Their struggles show that engaging with our limitations can be not just therapeutic but transformative.

In Praise of Failure explores several arenas of failure, from the social and political to the spiritual and biological. It begins by examining the defiant choices of the French mystic Simone Weil, who, in sympathy with exploited workers, took up factory jobs that her frail body could not sustain. From there we turn to Mahatma Gandhi, whose punishing quest for purity drove him to ever more extreme acts of self-abnegation. Next we meet the self-styled loser E. M. Cioran, who deliberately turned his back on social acceptability, and Yukio Mishima, who reveled in a distinctly Japanese preoccupation with the noble failure, before looking to Seneca to tease out the ingredients of a good life.

Gleefully breaching the boundaries between argument and storytelling, scholarship and spiritual quest, Bradatan concludes that while success can make us shallow, our failures can lead us to humbler, more attentive, and better lived lives. We can do without success, but we are much poorer without the gifts of failure.

چکیده فارسی

یک فیلسوف تحسین‌شده که فرهنگ وسواسی موفقیت‌آمیز را به چالش می‌کشد، استدلال می‌کند که شکست برای یک زندگی خوب حیاتی است و ما را از غرور و خودفریبی درمان می‌کند و در عوض فروتنی را ایجاد می‌کند.

وسواس ما نسبت به موفقیت به سختی قابل چشم پوشی است. در همه جا رقابت می کنیم، رتبه بندی می کنیم و می سنجیم. با این حال، این انگیزه بی‌وقفه برای بهترین بودن، ما را نسبت به چیزی بسیار مهم کور می‌کند: نیاز به فروتنی در برابر چالش‌های زندگی. کوستیکا براداتان از طریق داستان‌های چهار شخصیت تاریخی که زندگی پرمعنا و تأثیرگذاری داشتند – و مشتاقانه شکست خوردند، ادعای شکست خود را مطرح می‌کند. مبارزات آن‌ها نشان می‌دهد که درگیر شدن با محدودیت‌های ما نه تنها می‌تواند درمانی باشد، بلکه تحول‌آفرین باشد.

در ستایش شکست، چندین عرصه شکست، از اجتماعی و سیاسی گرفته تا معنوی و بیولوژیکی را بررسی می‌کند. با بررسی انتخاب‌های سرکش عارف فرانسوی سیمون ویل، که در همدردی با کارگران استثمار شده، مشاغل کارخانه‌ای را انتخاب کرد که بدن شکننده‌اش قادر به تحمل آن نبود، آغاز می‌شود. از آنجا به مهاتما گاندی می‌رسیم، که تلاش تنبیه‌آمیزش برای خلوص، او را به سمت اعمال شدیدتر از خودتکفایی سوق داد. در ادامه با بازنده خودخوانده E. M. Cioran آشنا می شویم که عمداً به مقبولیت اجتماعی پشت کرده است و یوکیو میشیما که از یک دل مشغولی کاملاً ژاپنی به شکست نجیب لذت می برد، قبل از اینکه به سنکا نگاه کند تا اجزای یک زندگی خوب را بشناسد.

براداتان با خوشحالی مرزهای بین استدلال و داستان سرایی، دانش پژوهی و جست و جوی معنوی را زیر پا می گذارد و به این نتیجه می رسد که در حالی که موفقیت می تواند ما را سطحی کند، شکست های ما می تواند ما را به زندگی فروتن تر، توجه تر و بهتری سوق دهد. ما بدون موفقیت می توانیم انجام دهیم، اما بدون موهبت های شکست بسیار فقیرتر هستیم.