لایب سان

In It for the Long Run is ultrarunner Damian Hall’s story of his Pennine Way record attempt in July 2020.

In July 1989, Mike Hartley set the Fastest Known Time (FKT) record for the Pennine Way, running Britain’s oldest National Trail in a little over two days and seventeen hours. He didn’t stop to sleep, but did break for fifteen minutes for fish and chips. Hartley’s record stood for thirty-one years, until two attempts were made on it in two weeks in the summer of 2020.

First, American John Kelly broke Hartley’s record by less than an hour, then Hall knocked another two hours off Kelly’s time. Hall used his record attempt to highlight environmental issues: his attempt was carbon negative, he used no plastics, and he and his pacing runners collected litter as they went, while also raising money for Greenpeace. A vegan, Hall used no animal products on his attempt. Scrawled on his arm in permanent marker was ‘FFF’, signifying the three things that matter most to him: Family, Friends, Future.

Packed with dry wit and humour, In It for the Long Run tells of Hall’s four-year preparation for his attempt, and of the run itself. He also gives us an autobiographical insight into the deranged world of midlife crisis ultramarathon running and record attempts.

چکیده فارسی

In It for the Long Run داستان فوق دونده دامیان هال از تلاش برای رکورد Pennine Way است. در ژوئیه 2020.

در ژوئیه 1989، مایک هارتلی رکورد سریعترین زمان شناخته شده  (FKT) را برای Pennine Way با اجرای قدیمی ترین مسیر ملی بریتانیا در مدت کمی بیش از دو روز و هفده، به دست آورد. ساعت ها. او به خواب نرفت، اما پانزده دقیقه برای خوردن ماهی و چیپس استراحت کرد. رکورد هارتلی به مدت سی و یک سال پابرجا بود، تا اینکه در تابستان 2020، در دو هفته، دو تلاش برای آن انجام شد.

ابتدا،  جان کلی آمریکایی رکورد هارتلی را کمتر از یک ساعت شکست، سپس هال دو ساعت دیگر از زمان کلی فاصله گرفت. هال از تلاش‌های رکوردش برای برجسته کردن مسائل زیست‌محیطی استفاده کرد: تلاش او کربن منفی بود، از پلاستیک استفاده نکرد، و او و دوندگان گام‌هایش زباله‌ها را در حین حرکت جمع‌آوری کردند، در حالی که برای صلح سبز نیز پول جمع‌آوری کردند. هال که یک گیاهخوار بود در تلاش خود از هیچ محصول حیوانی استفاده نکرد. روی بازوی او با علامت دائمی "FFF" خط خورده بود، که نشان دهنده سه چیز است که برای او مهم است: خانواده، دوستان، آینده.

مملو از شوخ طبعی و شوخ طبعی، In It for the Long Run از آمادگی چهار ساله هال برای تلاشش و از خود دویدن می گوید. او همچنین بینش زندگی‌نامه‌ای از دنیای آشفته دویدن و ثبت رکورد در بحران میانسالی به ما می‌دهد.