لایب سان

This book examines how hate crime, as a contemporary legal concept, is introduced and represented in Turkish public discourse. The study addresses questions of how effective the hate crime debate in Turkey has been in identifying bias-motivated violent incidents and how social institutions perceive hate crimes and influence the related debates instigated by social movement actors. First of all, the study explores the movement against hate crime in Turkey, and argues that hate crime has operated as an umbrella term, diverting distinct identity movements into dialogue and collaboration, but has also created a partial collective identity. Thereafter, to grasp the repercussions of the emerging anti-hate crime movement in the public discourse, the book focuses on the media and parliament. Accordingly, media and the governing bodies, in both direct and indirect ways, are shown here to constitute an impediment to the recognition of bias and prejudices.

چکیده فارسی

این کتاب به بررسی چگونگی معرفی و بازنمایی جنایات ناشی از نفرت، به عنوان یک مفهوم حقوقی معاصر، در گفتمان عمومی ترکیه می پردازد. این مطالعه به این سؤالات می‌پردازد که بحث جرایم ناشی از نفرت در ترکیه چقدر در شناسایی حوادث خشونت‌آمیز با انگیزه سوگیری مؤثر بوده است و چگونه نهادهای اجتماعی جنایات ناشی از نفرت را درک می‌کنند و بر بحث‌های مرتبط با تحریک بازیگران جنبش اجتماعی تأثیر می‌گذارند. اول از همه، این مطالعه جنبش علیه جرایم ناشی از نفرت در ترکیه را بررسی می‌کند و استدلال می‌کند که جرایم ناشی از نفرت به عنوان یک اصطلاح کلی عمل می‌کند و جنبش‌های هویتی متمایز را به گفتگو و همکاری منحرف می‌کند، اما همچنین یک هویت جمعی جزئی ایجاد کرده است. پس از آن، برای درک پیامدهای جنبش در حال ظهور ضد جنایت نفرت در گفتمان عمومی، این کتاب بر رسانه ها و مجلس تمرکز می کند. بر این اساس، رسانه‌ها و نهادهای حاکم، به دو روش مستقیم و غیرمستقیم، در اینجا نشان داده می‌شوند که مانعی برای شناخت تعصبات و تعصبات ایجاد می‌کنند.