لایب سان

The first decade of the twenty-first century finds the American people divided along a great, half-century-old fault line. On one side stand Traditionalists who understand human existence and glory (joys and sorrows) as defined by a western religious heritage, an existence circumscribed by tragedy. On the other side stand Secularists who reject the western tradition and its moral absolutes (even though they continue to espouse values that arose out of the West) and look forward to a world of ever-expanding personal freedom from societal restraints and old human weaknesses, a world wherein mankind will finally achieve total well-being
For fifty years, Traditionalists and Secularists have been arguing over religion and their very different understandings of the meaning of freedom. Does the old religion, the western tradition as manifested in the United States, sustain and strengthen freedom or does it circumscribe freedom so much that religion destroys freedom?

چکیده فارسی

دهه اول قرن بیست و یکم مردم آمریکا را در امتداد یک خط گسل بزرگ و نیم قرنی تقسیم می کند. در یک طرف سنت‌گرایان ایستاده‌اند که وجود و شکوه (شادی و غم) انسان را آن‌گونه که میراث مذهبی غربی تعریف می‌کند، وجودی که توسط تراژدی محدود شده است، می‌دانند. در سوی دیگر، سکولاریست‌هایی هستند که سنت غربی و مطلق‌های اخلاقی آن را رد می‌کنند (حتی اگر همچنان از ارزش‌های برخاسته از غرب حمایت می‌کنند) و مشتاق دنیایی با آزادی شخصی روزافزون از محدودیت‌های اجتماعی و ضعف‌های قدیمی انسانی هستند. جهانی که در آن بشر سرانجام به رفاه کامل دست خواهد یافت
پنجاه سال است که سنت‌گرایان و سکولارها بر سر دین و برداشت‌های بسیار متفاوتشان از معنای آزادی بحث می‌کنند. آیا دین قدیمی، سنت غربی که در ایالات متحده تجلی یافته است، آزادی را حفظ و تقویت می کند یا آنقدر آزادی را محدود می کند که دین آزادی را از بین می برد؟