لایب سان

Recent years have witnessed a surge in early modern ecostudies, many devoted to Shakespearean drama. Yet in this burgeoning discipline, travel writing appears moored in historicization, inorganic subjects are far less prevalent than organic ones, and freshwater sites are hardly visited. For All Waters explores these uncharted wetscapes. 

Lowell Duckert shows that when playwrights and travel writers such as Sir Walter Raleigh physically interacted with rivers, glaciers, monsoons, and swamps, they composed “hydrographies,” or bodily and textual assemblages of human and nonhuman things that dissolved notions of human autonomy and its singular narrativity. With a playful, punning touch woven deftly into its theoretical rigor, For All Waters disputes fantasies of ecological solitude that would keep our selves high and dry and that would try to sustain a political ecology excluding water and the poor. The lives of both humans and waterscapes can be improved simultaneously through direct engagement with wetness. 

For All Waters concludes by investigating waterscapes in peril today—West Virginia’s chemical rivers and Iceland’s vanishing glaciers—and outlining what we can learn from early moderns’ eco-ontological lessons. By taking their soggy and storied matters to heart, and arriving at a greater realization of our shared wetness, we can conceive new directions to take within the hydropolitical crises afflicting us today.

سال‌های اخیر شاهد جهش زیست‌شناسی‌های مدرن اولیه بوده‌ایم که بسیاری از آنها به درام شکسپیر اختصاص یافته‌اند. با این حال، در این رشته رو به رشد، سفرنامه‌نویسی به نظر می‌رسد که در تاریخ‌سازی نقش بسته است، موضوعات غیر آلی بسیار کمتر از موارد ارگانیک رایج هستند، و مکان‌های آب شیرین به سختی مورد بازدید قرار می‌گیرند. For All Waters این مناظر مرطوب کشف نشده را بررسی می کند.

لوول داکرت نشان می‌دهد که وقتی نمایشنامه‌نویسان و سفرنامه‌نویسانی مانند سر والتر رالی با رودخانه‌ها، یخچال‌های طبیعی، بادهای موسمی و باتلاق‌ها تعامل فیزیکی داشتند، «هیدوگرافی» یا مجموعه‌های بدنی و متنی از چیزهای انسانی و غیرانسانی را می‌سازند که مفاهیم انسانی را از بین می‌برد. خودمختاری و روایت منحصر به فرد آن For All Watersبا یک لحن شوخ‌آمیز و شوخ‌آمیز که به طرز ماهرانه‌ای در دقت نظری آن تنیده شده است، خیال‌پردازی‌های تنهایی اکولوژیکی را به چالش می‌کشد که ما را بالا و خشک نگه می‌دارد و سعی می‌کند یک بوم‌شناسی سیاسی به استثنای آب و فقرا را حفظ کند. . زندگی انسان ها و مناظر آب را می توان به طور همزمان از طریق درگیری مستقیم با رطوبت بهبود بخشید.

For All Waters با بررسی مناظر آبی در خطر امروز - رودخانه‌های شیمیایی ویرجینیای غربی و یخچال‌های طبیعی در حال محو شدن ایسلند - و تشریح آنچه می‌توانیم از درس‌های اکو هستی‌شناسی مدرن‌های اولیه بیاموزیم، به پایان می‌رسد. با توجه به مسائل غم انگیز و داستانی آنها، و رسیدن به درک بیشتر از رطوبت مشترکمان، می توانیم مسیرهای جدیدی را برای اتخاذ در بحران های هیدروپلیتیکی که امروز ما را رنج می دهد، درک کنیم.