This report was prepared as a contribution to a larger RAND-initiated study for the U.S. Air Force aimed at exploring new concepts for bringing land-based air power together with both naval aviation and surface and subsurface naval forces to enhance the nation’s ability to negate or, if need be, defeat evolving threats in both major combat operations and irregular warfare. The report describes the evolution of Air Force and Navy integration in aerial strike warfare from the time of the Vietnam War, when any such integration was virtually nonexistent, to the contemporary era when Air Force and Navy air combat operations have moved ever closer to a point where they can be said to provide both a mature capability for near-seamless joint-force employment and a role model for other possible types of closer Air Force and Navy force integration in areas where the air and maritime operating domains intersect. It was sponsored by Major General R. Michael Worden, USAF, then-Director for Operational Plans and Joint Matters in the Office of the Deputy Chief of Staff for Air, Space and Information Operations, Plans, and Requirements (AF/A5X), Headquarters, United States Air Force. The research reported here was conducted within the Strategy and Doctrine Program of RAND Project AIR FORCE as a part of a fiscal year 2006 study titled “Exploring New Concepts for Joint AirNaval Operations.”
چکیده فارسی
این گزارش به‌عنوان مشارکتی در مطالعه بزرگ‌تری که توسط RAND برای نیروی هوایی ایالات متحده آغاز شد، با هدف بررسی مفاهیم جدید برای ترکیب نیروی هوایی زمینی با هوانوردی دریایی و نیروهای دریایی سطحی و زیرسطحی برای افزایش توانایی کشور تهیه شد. برای نفی یا، در صورت لزوم، شکست دادن تهدیدهای در حال تحول هم در عملیات های رزمی بزرگ و هم در جنگ های نامنظم. این گزارش سیر تحول ادغام نیروی هوایی و نیروی دریایی در جنگ های تهاجمی هوایی را از زمان جنگ ویتنام، زمانی که چنین ادغامی عملاً وجود نداشت، تا دوران معاصر که عملیات رزم هوایی نیروی هوایی و نیروی دریایی به نقطه ای نزدیک تر شده اند، توصیف می کند. که در آن می توان گفت که آنها هم یک قابلیت بالغ برای استخدام نیروهای مشترک تقریباً بدون درز و هم یک الگو برای سایر انواع احتمالی ادغام نزدیکتر نیروی هوایی و نیروی دریایی در مناطقی که حوزه عملیات هوایی و دریایی تلاقی می کنند ارائه می دهند. مایکل وردن توسط سرلشکر آر. ، نیروی هوایی ایالات متحده تحقیق گزارش شده در اینجا در چارچوب برنامه استراتژی و دکترین نیروی هوایی پروژه RAND به عنوان بخشی از مطالعه سال مالی 2006 با عنوان "کاوش در مفاهیم جدید برای عملیات مشترک هوایی هوایی" انجام شد.
ادامه ...
بستن ...
During the more than three decades that have elapsed since the war in Vietnam ended, the U.S. Air Force and U.S. Navy have progressively developed a remarkable degree of harmony in the integrated conduct of aerial strike operations. That close harmony stands in sharp contrast to the situation that prevailed throughout most of the Cold War, when the two services lived and operated in wholly separate physical and conceptual worlds, had distinct and unique operating mindsets and cultures, and could claim no significant interoperability features to speak of. Once the unexpected demands of fighting a joint littoral war against Iraq in 1991 underscored the costs of that absence of interoperability, however, both the Air Force and the Navy quickly came to recognize and embrace the need to change their operating practices to accommodate the demise of the Soviet threat that had largely determined their previous approaches to warfare and to develop new ways of working with each other in the conduct of joint air operations to meet a new array of post–Cold War challenges around the world.
ادامه ...
بستن ...
