لایب سان

Since the 1979 revolution, Iran has promoted a Shi'a Islamic identity aimed at transcending ethnic and national boundaries. During the same period, Iran's Armenian community, once a prominent Christian minority in Tehran, has declined by more than eighty percent. Although the Armenian community is recognised by the constitution and granted specific privileges under Iranian law, they do not share equal rights with their Shi'i Muslim compatriots. Drawing upon interviews conducted with members of the Armenian community and using sources in both Persian and Armenian languages, this book questions whether the Islamic Republic has failed or succeeded in fostering a cohesive identity which enables non-Muslims to feel a sense of belonging in this Islamic Republic. As state identities are also often key in exacerbating ethnic conflict, this book probes into the potential cleavage points for future social conflict in Iran.

چکیده فارسی

از انقلاب 1979، ایران هویت اسلامی شیعه را با هدف فراتر رفتن از مرزهای قومی و ملی ترویج داده است. در همین دوره، جامعه ارامنه ایران که زمانی اقلیت برجسته مسیحی در تهران بود، بیش از هشتاد درصد کاهش یافته است. اگرچه جامعه ارمنی توسط قانون اساسی به رسمیت شناخته شده و طبق قوانین ایران امتیازات خاصی به آنها داده شده است، اما آنها از حقوق مساوی با هموطنان مسلمان شیعه خود برخوردار نیستند. این کتاب با تکیه بر مصاحبه‌های انجام شده با اعضای جامعه ارمنی و با استفاده از منابعی به دو زبان فارسی و ارمنی، این پرسش را مطرح می‌کند که آیا جمهوری اسلامی در ایجاد هویت منسجمی که غیرمسلمانان را قادر می‌سازد احساس تعلق به این اسلام اسلامی کنند شکست خورده یا موفق شده است. جمهوری. از آنجایی که هویت های دولتی نیز اغلب در تشدید درگیری های قومی کلیدی هستند، این کتاب به بررسی نقاط شکاف احتمالی برای درگیری های اجتماعی آینده در ایران می پردازد.