لایب سان

Picture this scenario. You're taking the ACT, and you're on the math section. You got through 45 questions and skipped 5 which you plan to go back to if you have time. Time. Uh oh. You glance at the clock. Only 10 minutes left and you still have 15 questions remaining, plus the 5 you skipped. Panic starts to set in. Your mind starts to feels like it's in a fog, and you're getting a sick feeling in your stomach. You know you'll never finish the test at this rate. Your hopes of getting into that college of your dreams is going up in smoke. As the ending time approaches, there's nothing left to do but wildly guess on the remaining questions and start thinking about the next ACT exam, because this one is a loss.
 

چکیده فارسی

این سناریو را تصویر کنید. شما در حال گرفتن ACT هستید و در بخش ریاضی هستید. شما 45 سوال را پاسخ دادید و 5 سوال را رد کردید که اگر وقت داشتید قصد دارید به آنها بازگردید. زمان. اوه اوه نگاهی به ساعت می اندازی فقط 10 دقیقه باقی مانده است و شما هنوز 15 سوال باقی مانده است، به اضافه 5 سوالی که رد کردید. وحشت شروع به ایجاد می کند. ذهن شما شروع به احساس می کند که در مه است، و در معده خود احساس بیماری می کنید. شما می دانید که هرگز آزمون را با این سرعت تمام نمی کنید. امیدهای شما برای ورود به آن کالج رویاهایتان در حال دود شدن است. با نزدیک شدن به زمان پایانی، کاری برای انجام دادن باقی نمانده است جز حدس زدن وحشیانه در مورد سؤالات باقی مانده و شروع به فکر کردن در مورد امتحان بعدی ACT، زیرا این یک ضرر است.